Συνταξιοδοτούνται οι νεράιδες;
Στην Εθνική Στέγη ναι!

Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άνθρωπο πιο γλυκό, πιο καλοσυνάτο, πιο χαμογελαστό. Κι ας περνά φουρτούνες, κι ας έχει να παλέψει καθημερινά με τη γραφειοκρατία, κι ας έχει στην πλάτη της σωρό ευθυνών. Η κυρία Ρούλα Μπαντέσκα, η Διευθύντρια της Εθνικής Στέγης, παραμένει πάντα η νεράιδα του παραμυθιού!
Σε λίγες μέρες βγαίνει στη σύνταξη. Αυτή είναι και η αφορμή της συνέντευξης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες. Ας πούμε ότι της αποδίδουμε έναν μικρό φόρο τιμής, ένα ευχαριστώ για όσα πρόσφερε στα παιδιά μας τόσα χρόνια, για τη λάμψη που εξέπεμπαν τα μάτια της όταν βρισκόταν δίπλα στα αγγελούδια μας, για την προσφορά της ψυχής της στις αθώες παιδικές υπάρξεις.

Αισθάνεστε τυχερή που βρίσκεστε τόσα χρόνια δίπλα σε παιδιά;

Ναι, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και ευλογημένο γιατί μέσα από τη δουλειά μας μπορείς να δώσεις και να πάρεις αγάπη κι ομορφιά, το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας.

Πόσα χρόνια διαρκεί αυτό το «δούναι και λαβείν»;

Ξεκίνησε το 1980, όταν ήρθα από την Κρήτη. Ήθελα να γίνω κοινωνική λειτουργός ή παιδαγωγός. Τελικά με κέρδισε η φωτογραφία. Σπούδασα και μέσα από τη φωτογραφία –και κυρίως την ασπρόμαυρη- μπορούσα να δω έναν άλλο κόσμο που είχα ονειρευτεί και ήθελα. Εδώ, στην Εθνική Στέγη, ήταν μια φίλη μου που εργαζόταν ως λογίστρια και εγώ ερχόμουν εθελοντικά και διάβαζα τα παιδιά (δημοτικού και γυμνασίου). Διαβάζαμε τα μαθήματα για την επόμενη μέρα μαζί με άλλες κοπέλες. Όταν μετά από κάμποσο καιρό ζήτησαν προσωπικό ήρθα με μεγάλη χαρά και με αίσθημα ευθύνης.

Πώς ανταπεξέρχεσθε στην ευθύνη;

Σίγουρα η ευθύνη είναι πάρα πολύ μεγάλη όταν είσαι στην κεφαλή του συντονισμού όλων των πραγμάτων εδώ. Πρέπει να έχεις μάτια και αυτιά παντού, να είσαι πάνω και κάτω και μέσα και απαιτείται μεγάλη προσπάθεια, πολλή αγάπη και αίσθημα δικαιοσύνης. Προσπαθώ να βάλω ένα λιθαράκι σε όλο αυτό που κάνω.

Είχατε και την ευθύνη του «Παιχνιδότοπου» που λειτούργησε κάποτε με επιτυχία.

Πολύ ωραία δράση για παιδιά και γονείς, ένα καινοτόμο πρόγραμμα που είχε δημιουργήσει η κυρία Σούλα Ντερακοπιάν. Έφερε τα μικρά παιδιά σε επαφή με τα παιχνίδια της παλιάς εποχής, τα απασχολούσε εδώ στον κήπο μας, έγινε η Νέα Σμύρνη μια μικρή γειτονιά.

Να προσθέσουμε ότι κάθε τέσσερα χρόνια υπήρχε και αλλαγή Προέδρου στην Εθνική Στέγη. Πολλά πρόσωπα, πολλές απόψεις, άλλες ιδέες.

Κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε αλλαγή Προέδρου και μελών του Δημοτικού Συμβουλίου. Έχουν περάσει εξαιρετικοί άνθρωποι από την Εθνική Στέγη. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε την τιμή να έχουμε Πρόεδρο την Ιωάννα Καριοφύλλη, έναν εξαιρετικό και ξεχωριστό άνθρωπο και είμαστε τυχεροί που μπορούμε να συνεργαστούμε και να υλοποιήσουμε τα προγράμματά της και τις δράσεις της που είναι πάρα πολλές και καινοτόμες.

Συμπίπτουν τα οράματά σας με της κυρίας Καρυοφύλλη;

Ναι συμπίπτουν.

Τι θα θέλατε να δείτε στην Εθνική Στέγη τα μελλοντικά χρόνια;

Θα ήθελα να δω πολλές αλληλεπιδράσεις, καλλιτεχνικές δράσεις, παιδιά να παίζουν, να φυτεύουν λουλούδια, να έχουμε κήπους με λουλούδια, να έχουμε επαφή με παιδιά με ειδικές ανάγκες, να είναι ανοιχτό το σχολείο μας, να έχει ζωή και χρώμα.

Ας επιστρέψουμε στο ρόλο της διευθύντριας. Πώς διατηρούσατε τον έλεγχο;

Με προσπάθεια, πολλή αγάπη και ευθύνη. Μπορώ να πω ότι ηρεμούσα μετά τις τέσσερις το απόγευμα, όταν τα παιδιά ήταν ασφαλή στα σπίτια τους. Όλη μέρα προσπαθούσα να αφουγκραστώ το συναίσθημα των παιδιών είτε λεκτικά είτε με τις κινήσεις του σώματος. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και ξεχωριστό και θέλει και τον κατάλληλο χειρισμό.

Τι θέλει να ακούσει το παιδί από σας;

Σ’ εμπιστεύομαι. Είμαι εδώ για σένα, για να σε ακούσω. Σ’ αγαπώ πολύ. Όλα αυτά να συνοδεύονται από αγάπη και αγκαλιά. Και τα παιδιά θα δώσουν αργότερα, ό,τι πήραν από μας.

Χωρίς όρια και κανόνες;

Σίγουρα υπάρχουν όρια και κανόνες. Δεν εξαντλούμε όλη μας την αυστηρότητα στα παιδιά, ούτε και όλη μας την επιείκεια. Θέλει λίγο προσοχή το σημείο αυτό. Η πολυετής πείρα βοηθά.

Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή της ημέρας;

Όταν έβγαινα στο διάδρομο έρχονταν όλα τα παιδάκια και μ’ αγκάλιαζαν, μου κρατούσαν τα χέρια, τα πόδια, κάποια μου έλεγαν «θέλουμε να είσαι η μαμά μας». Τα παιδιά, ξέρετε, είναι πολύ ειλικρινή. Κάποια στιγμή τους είχα διαβάσει ένα παραμυθάκι και ένας μικρούλης μου είπε κυρία είναι πολύ βαρετό. Μην το διαβάσετε άλλη φορά. Ένα άλλο είπε: "την αταξία κυρία δεν την έκανα εγώ αλλά η ψυχή μου". Πόση χαρά πήρα όλα αυτά τα χρόνια, πόση αγάπη!

Η μαθησιακή διαδικασία θα έπρεπε να στηρίζεται σε δράσεις;

Σίγουρα. Και σε ερεθίσματα. Αυτά θα γίνουν τα εφόδια των παιδιών στη μετέπειτα ζωή τους. Κάνουμε εδώ στην Εθνική Στέγη πολλές δράσεις: ανακύκλωση κομποστοποίηση, φύτευση λουλουδιών, παίζουμε με το χώμα, μιλάμε στα πουλιά που έρχονται δίπλα μας όταν καθόμαστε στην αυλή.

Πώς ονειρεύεστε το σχολείο αυτό;

Με πολλές δράσεις, πολλές φωνές, χρώματα, αρώματα, μυρωδιές. Το σχολείο αυτό μπορεί να προσφέρει τόσα πολλά στα παιδιά της πόλης μας. Συγχρόνως το διδακτικό προσωπικό είναι πολύ καλά εκπαιδευμένο και σε θέση να προσφέρει μοναδικά πράγματα στα μικρά παιδιά. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην άψογη συνεργασία μεταξύ των δασκάλων και της διεύθυνσης: δύο φορές το μήνα με τις δασκάλες κάναμε ομάδες και συζητούσαμε όλα τα θέματα που αφορούσαν τα παιδιά και τους γονείς. Για πιο δύσκολες περιπτώσεις είχαμε τον Ήλιο και τον κύριο Κωνσταντίνου, ο οποίος μας βοηθούσε σε ομαδικά ή ατομικά συμβουλευτικά σεμινάρια για τους παιδαγωγούς και τους γονείς.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια;

Να κάνω πολλή εθελοντική δουλειά, να προσφέρω πράγματα. Μέσα από τον εθελοντισμό νιώθεις γαλήνη στην ψυχή. Νιώθεις ότι στο πέρασμά σου από τη ζωή έκανες κάτι το ελάχιστο για το περιβάλλον, τους ανθρώπους, για όλα.

Η αγαπημένη μας κυρία Ρούλα κλείνει αυτές τις μέρες το μαγικό της παραμύθι. Οι σελίδες του ξεχειλίζουν από χαμόγελο, αισιοδοξία, τρυφερότητα και γλυκύτητα. Τυχερά τα παιδιά που τη γνώρισαν. Και οι γονείς τους. Τυχερή και η πόλη μας που της άνοιξε την αγκαλιά της και την αγνάντευε να σκορπά, με το μαγικό της ραβδί, απλόχερα την αγάπη της σε κάθε ύπαρξη της Νέας Σμύρνης. Αγαπημένη μας κυρία Ρούλα να είστε βέβαιη πως η αγάπη μας θα σας συντροφεύει πάντα!
Ε.Μ.